علاقه مندان به غذای سالم بیشتر به بیسکویت دایجستیو تمایل دارند.
ابداع فرمولاسیون دایجستیو به قرن نوزدهم میلادی برمیگردد. ایده اولیه این بیسکویت حاصل تلاش دو پزشک اسکاتلندی بود که در سال ۱۸۳۹ به فرمولاسیون دایجستیو دست یافتند .( دایجستیو هم به زبان انگلیسی به معنای گوارش است ) . به این طریق آنها با تولید این محصول جدید به افرادی که دارای مشکلات گوارشی بودند، کمک زیادی کردند .
بیسکوییتهای دایجستیو نام خودشان را از مخمر اصلی بهکاررفته در ساختارشان وام گرفتهاند یعنی بیکربنات سدیم. در گذشته بیکربنات سدیم، برای رفع نارساییهای گوارشی به مواد غذایی اضافه میشد لذا اینطور تلقی شد که این بیسکویتها خواص گوارشی بیکربنات سدیم را دارا هستند. اما این حقیقت از نظر علمی رد شد. زیرا بیکربنات در فرآیند پخته و خشک شدن بیسکویت، خاصیت دایجستیو خود را از دست میدهد اما.... سبوس گندم موجود در آرد این بیسکویت خاصیت بیکربنات را جبران کرد تا دایجستیو همچنان همچنان محبوب بماند .
دایجستیو درمورد بیسکویت و سایر خوراکیها به معنی دارابودن خواص گوارشی است.امروزه، بیسکویتهای دایجستیو بیشتر بهخاطر سبوسداربودنشان خوشفروشاند.
دایجستیوها از ترکیب آرد سبوسدار، بیکربنات سدیم، روغن گیاهی، شکر، سدیم (نمک) و مقادیری افزودنیهای دیگر تهیه میشوند. اغلب دایجستیوها از آرد سبوسدار تهیه میشوند. دایجستیوها بهدلیل سبوسداربودنشان فیبر بیشتری از بیسکوییت های معمولی دارند و به همین دلیل میتوانند به فرآیند گوارش و سلامت معده کمک کنند .
مواد غذایی سبوسدار بهدلیل فیبر بالا در پیشگیری از یبوست مؤثرند ، با فیبر موجود در غلات کامل میتوانیم مدت طولانیتری سیر بمانیم؛ به همین دلیل در دوران رژیم بیسکویتهای دایجستیو بسیار پرطرفدار هستند.